Duyan biri var mı?
Şimdi ellerin yoksa, ben nasıl tarifini yapacağım isyanımın
Gözyaşlarını içtim gecelerce ruhumun
Uykular bölük pörçük bak bu zindanda
Dedim sana, hikayemiz hep yarım kalır
Anladım hayatı ikimize bölünce
Kaderse adı bu oyunun
Kim kazanan, kim kaybeden?
En büyük teslim oluşları koynuna saklayan o değil
Oyuncaksam ellerinde
Kendimi unutmayı yeğleyeceğim
Yine de korkarım, ya unutursam bu delilikte adını
Kendimi kandırmayı ustalıkla kıvırdığım bir huzursuzluk
Akşamı boğuyorum kirli ellerimle
Sorar zaman sana sorularımı
Yokluğumdan kalma bir sızı gibi
Tanrı izin verirse
Umudu hiç ettiğim göğsümün penceresine bir mum bırakırım
Senin bana, benimse sana
Dudaklarımda tekrarı bol kader çıkmazı
Varlığın ve yokluğun tek bilinmeyenli bir denklem aklımda
Sabit terimi ayrılığın, vedayla eş değer
Tanrı sordu bu kez
Hangi acı sahibini tanır?
Can suyunu eksik ettiğin gölgemin canı yanıyor
Mühürledim içime gizini yaşam savaşının
Hani ellerin?
Ellerin özlemini çekmiyor ellerimin
Sabah doğmaktan nefret duyuyor gecemin üstüne
Unutmak, icadı zor beklenti hali boğazıma takılı kalan
Kirpikleri ıslak çocukluğumun kalbi alev alıyor
Bittiyse hikâye dönemem en başa
Doğrusu hiç bilinmez ve
Tanrı suskun
Çare ise hangi boşlukta savruluyor?
…
Ece Dihemsiz
