Ey, benim iyimser hâllerim,
Çabuk aldanışlarım,
Hep inanışlarım,
Alttan alışlarım,
Hatayı hep kendimde buluşlarım,
Değmeyecekleri kafama takışlarım,
Yoktan yere, akıp giden gözyaşlarım,
Herkesi, insan yerine koyuşlarım,
Hepinize elveda…
Artık ben kimsenin,
Hiçkimsesi olmayacağım
Nazım Hikmet Ran
Birçok insan için onun kalbi iyi deriz. Ardında da kendimizce hafifletici sebepler bulup “O kötü biri değil, böyle yapmak istemezdi.” deriz.
Peki kalbi iyi olan birinin beyni onunla uyumlu hareket etmiyorsa, bu iyilik halinin bir önemi kalıyor mu?
Bunun üzerine hep beraber biraz düşünsek mi?..
Acaba başımıza ne geliyorsa zamanında görmek istemediğimiz şeyler yüzünden geliyor olabilir mi?
İyilik göreceli bir kavram değil. Bir insanda ya vardır ya yoktur. Onun kalbi iyidir diye kendimizi kandırmaya çalıştığımız her şey, bizi bir gün gerçeklerle baş başa bırakır.
Kalp ve beyin iyilik için senkronize çalışmıyorsa orada iyilik aranmaz!..
Sevgiler
Elif Alim
