“Diğerlerinden hiç de farkı olmayan bir Nisan sabahı ansızın farkına vardım ki yaşamımı boşa harcama tehlikesiyle karşı karşıyaydım. Bir otobüsün yağmur damlaları çarpan penceresinden dışarı bakarken yılların geçip gitmekte olduğunu gördüm. ‘zaten hayattan ne bekliyordum ki’ diye sordum kendime. ’Eh mutlu olmak istiyorum’ Ama beni mutlu edecek şeyin ne olduğu ya da nasıl daha mutlu olabileceğim üzerine hiç düşünmemiştim… Yaşam normal akışında sürüp giderken nelerin gerçekten önemli olduğunu anımsamak kolay değildi; bir mutluluk projesi istiyorsam, bu zamanı yaratmak zorundaydım… Bunu şimdi ve burada yapmanın bir yolunu bulmalıydım. Sadece camlarının gerisinden bana aşina olan şeylere baktığım gözlüğü değiştirmeliydim.”
İşte böyle başlıyor “Mutluluk Projesi”. Yazar Gretchen Rubin, kariyerine Yale Üniversitesi Hukuk Fakültesi mezunu bir avukat olarak başlayıp, sonra yazarlığa geçmiş. 2 küçük kızı ve mutlu bir evliliği olan Gretchen, hayatını reddetmeden mutluluğa ulaşmanın yollarını araştırmış. Hatta bu projeye başlarken hem kendini değiştirme, hem de olduğu gibi kabullenme ikilemini yaşamış. Gretchen bu ikilemini “Hayatımı kendi mutfağımda daha fazla mutluluk bularak, aslında değiştirmeden değiştirmek istiyorum” diyerek dile getirmiş.
Hayatını değiştirmek için ise her ay için yeni kararların uygulanmasını sağlayan 12 aylık bir proje hazırlamış kendine. Aralarında “At-onar-düzenle, daha erken yat, övgü ya da takdir bekleme, başarısızlığın keyfini çıkar, dostların için zaman yarat, doğum günlerini hatırla, başkalarının duygularının gerçekliğini kabul et” gibi kararlar bulunan projenin uygulaması ise tabi ki emek istiyor. Uygulama için kitabın sonunda ek okuma önerilerine ve mutluluk projesi kitinin bulunduğu linke yer veren Gretchen, tüm samimiyetiyle anlatmış kararlarını ve uygulamalarını. Sanki bir arkadaşına günlük yaşamını anlatırcasına… Örneğin; “At-onar-düzenle” kararını uygularken; “Zihnimdeki döküntüyü temizlemem gerekiyordu” diyen Gretchen; ihmal edilmiş işler listesini yok etmek üzere, önce gardırobundan başlamış işe. Sonuç mu gardıropta bolca boş yer artık yok olan suçluluk hissi…
“Mutluluk Projesi”, bir çok öneriyle dolu. Oldukça da eğlenceli, Mutluluğa dair bir çok düşünürün sözlerine yer vermesi ise ayrı bir tat veriyor samimi anlatımına. İtiraf etmeliyim ki; bu kitabı bilinçli olarak seçmedim, o anda cıvıl cıvıl kitap kapağı çekti ilgimi, dili de yalındı, başucumdaki diğer kitaplara kısa bir süre ara verebilirdim…
Oysa düşüncelerimin beni yanılttığını kitaba başladıktan sonra anladım. Bu kitap bir uygulama projesiydi… Bazen, anlamını veremediğimiz huzursuzluklarımıza başka bir bakış açısıydı, eğlenceli ve harekete geçmek için enerji vericiydi. Kitap bittiğinde yüreğimi “iyi ki okumuşum” dedirten sıcacık bir his kaplamıştı. Gretchen’in; mutlu olmak için çok nedenimiz var, sadece bunları daha net görmek için bize aşina olan şeylere baktığımız gözlüğü değiştirmenin zamanı gelmedi mi? diye sorduğunu duymuştum sanki bir an…
Projenin sonuna geldiğinde kararlarını uyguladığı ölçüde mutluluğunun arttığını dile getiren Gretchen’in bloguna da http://www.happiness-project.com/ adresinden ulaşabilirsiniz.
Hande Kaplan
