Ona ulaşamadığım her an kafam allak bullak, beynim anlamsız paranoyalara ev sahipliği yapıyor.
Yanıma almayı unuttuğum her an panikliyor, genel olarak eve geri dönüp, zaman kaybetme pahasına yanıma alıyorum.
Yanımda olmadığı her an her şeyi unutacağımı, nerede olduğumu, gideceğim yere nasıl ulaşacağımı bilemiyorum.
Yanımda olmadığı her an kendimi öylesine yalnız, öylesine çaresiz hissediyorum ki…
Tatile kafa dinlemeye, dinlenmeye giderken yanımda olmazsa hayatı kaçıracağım zannediyorum.
Uyurken yastığımın altında olmalı ki rüyalarımı rahatça görebileyim, hiçbir şey için endişelenmeyeyim.
Yolda boş boş yürürken yanımda olmalı ki kaybolmamalıyım.
Tatilde yanımda olmalı ki hayatı kaçırmamalıyım.
Parkta, barda, bahçede, sahilde vs yalnız ya da arkadaşlarımla otururken yanımda olmalı ki paylaşımlarımı daha rahat yapabileyim…
Her zaman her yerde yanımda olmalı ki…
Evet ben bir bağımlıyım!
Ben kocaman bir teknoloji bağımlısıyım…
Evden çıkarken telefonumu unutursam nasıl devam edebilirim ki hayata. İnsanlara nasıl ulaşabilirim? Yolumu nasıl bulabilirim. Nerede ne yiyeceğime nasıl karar verebilirim? Orada burada bazen yalnız, bazen de arkadaşlarımla otururken onlarla ya da onlarsız yaptıklarımı nasıl paylaşabilir, diğer insanları bundan nasıl haberdar edebilirim ki?
Küçücük makinelerin içine sıkıştırmaya çalıştığımız kocaman dünyalara sahip olmaya çalışıyoruz.
Ve hayatımızın en büyük hatalarını da işte burada yapıyoruz. Teknolojiyi günlük hayatımızda gereksiz şeyler için kullanırken, asıl kullanılması gereken yerlerini unutuyoruz.
Bizler o küçücük makinelerde harikalar yarattığımızı düşünürken, asıl kullanılması gereken yerlerde kullanılmadığı için kocaman hayatlar sönüyor bu ülkede…
Soma gerçeğinde gördüğümüz üzere teknolojiyi sadece keyif için kullanıyoruz. Bununda herhangi bir uyuşturucu madde kullanmaktan farkı yok. Çünkü bizim uyuşturucu diye bildiğimiz hemen her madde öncelikli olarak tedavi amaçlı icat edilmiştir. Onların yapıldığı bitkilerin ise zannettiğimizden çok daha fazla doğaya yararları vardır.
Bir madende olması gereken ise bir sürü teknolojik icat vardır. Bu makineler insanların işlerini kolaylaştırıp, bedenlerini yormalarını önleyerek yaşam kalitelerini arttırır. Bir kısım teknoloji ile insanları güvenliğini kolayca sağlayabilirsiniz.
Ama maalesef kişilerin ceplerinin dolması, insanların canlarından daha önemli bu ülkede. Kısacası bu ülkede teknoloji insan canından daha pahalıdır.
13 Mayıs günü Soma’da yaşanan facia ile bir kez daha insana verilen değeri gördük. Bu facianın tek sebebi gerekli teknolojinin gerektiği yerde kullanılmamış olmasıdır. Bu faciadan hepimiz kendimize bir pay çıkarmalı, kendimizi de sorumlu hissetmeli, teknolojiyi uyuşturucu gibi kullanmaktan vazgeçmeliyiz.
Aşırı doz teknolojiden önümüzü göremez hale gelmişiz haberimiz yok…
“Her türlü bağımlılık kötüdür: Uyuşturucunuz ister alkol, ister morfin, isterse de idealizm olsun…” Carl G. JUNG ( Analitik psikolojinin kurucusu)
