Yeni hayatlar giriyor insanın hayatına
Herkes gibi
Benimde öyle yani
Marketteki kasiyer,
Yüzünü kırk yılda bir gördüğüm kapı komşusu,
Sokağın sabit dilencisi,
Kaldırım serçesi.
Yandaki amcanın her sabah beslediği kınalı kedisinden sonra gelen hayatlar bunlar
Derken,
Ne diyecektim ki ben?
Heh, otuz iki dişini görmediğim hayatlar diyecektim sahi
Sen de bir hayatsın işte
Ama yanıma otuz iki gülüşle gelen
Biraz sahici gibi,
Belki içimizdeki şeytanın melek olmaya çalışması gibi,
Belki sözcükleri kullanarak birini aldatmak gibi,
Belki de sahiden içindeki gibi,
Gülümsediğim, gülümsediğin gibi
Gibi gibi gibi…
Birisin işte.
Dün yine bu şehrin sokaklarını arşınladım
İskelede ağır ağır gezindim
Üşüdüm ama akşama doğru
Biraz soğuktu
Yanımda, otuz iki hayatı birden sığdırabilecek biri Bir gülüşüyle ısıttı beni
Gerçi anlatmıştım bunu değil mi?
Yani zaten sen de vardın.
Diyeceklerimi unutup duruyorum ben
Ya da karmakarışık, saçmaca konuşuyorum
‘O’, yani ‘sen’ geldiğinden beri
Sen herhangi olmayacaksın belli.
İstesem otuz iki hayatından birini, bana verir misin ki?
Cemile Sönmez
