Sessiz Çığlığım

By Gölge Sümer

Sessiz Çığlığım

Yutuyorum sanırım tüm kelimeleri dudaklarıma değdirmeden,

Ruhumun savrulduğu odalara ulaşmıyor sesim,

Hep bir eksik kalıyor zamanın eli

Ve dişlerimden sekiyor umudun ışığı.

Sessiz odaları toplarken avuçlarıma

Sabahın tan yerinden savruluyor bir gül yaprağından kopan hüzün,

Ardı arkası kesilmiyor sonraların

Aklımda hep yarım kalmış cümlelerin çığlıkları,

Dört duvardan öte bir şey olsa da göz kapaklarımı arşınlayan

Sebil edilen yaşları sersefillikle serserilik arasında biriktirmek,

Adım ağzıma dokunmaz

Aklımda yoktur bana dair cümleler

Birikmekle bitirmek aynı sofrada kaşık sallasa da zihnime,

Ben kederi kaderin ellerinden kendim çekiyorum tan vakitlerine değin.

Seçili harflerden kurulu cümleleri bıraktığım portmantodan alırken

Yapışan onca cümle sarılıyor paçalarıma,

Kış evveli dökülen yaprakların rengi gökyüzü

Akşamı terk ediyor yüzümün umut rengi,

Dalgalı bir sahil kıyısında yükseliyor zaman

Ve zamanda yükseliyor tabanlarım göğe,

Bir buluta tutunuyor adımlarım,

Her adımda siliniyor adım,

Gök göğsümde sönüyor

Ben kendimin varlığına kanıt istiyorum,

Zira ne vakit dolsa oksijen ciğerlerime

Hepsi başkası olup dökülüyor yerlere.

Bitiyor işte sayılı olan,

Sayılmıyor biterken benden yana,

Gece karanlık

Tan uzak

Kelime çok

Cümle az

Bir vakit daha var aslında da

Vakte değmiyor

Dimağıma değen hayaller,

Nasılsa göz çukurlarıma gömülüp

Yağmuru ıslatacaklar durduk yere.

Gölge Sümer 

 

Önceki İçerikİzmir’de Bir İlk: Akdeniz Bienali
Sonraki İçerikBir TÜYAP Kitap Fuarı Hikâyesi: İclal Aydın