Çünkü Hissettiğin Kadarsın!

Doğaya bakıyorum, görüyorum.

Gördüğüm doğanın bir parçasıyım. Bugün doğanın hangi parçasıyla buluşacağım merak ediyorum. Nasıl yakınlaşacak, hangi anda buluşacağım, nasıl girecek alanıma, nasıl gireceğim alanına, sesini nasıl duyacak ve  dinleyeceğim doğayı, ağacı? O beni nasıl görüyor, duyuyor?  Kokumuz da buluşacak mı? Merak ediyorum, bıraktım sezgilerime yolu…

Doğadan ilham almak meselem oldu son zamanlarda…

Suya, güneşe, havaya ve toprağa ihtiyacı var, yaprakların, dalların, çiçeklerin, meyvelerin ve köklerin. Her gün yeniden suya ve güneşe…

Ben gördüğüm, içinde nefes aldığım doğanın bir parçayım, küçük eşsiz bir parçası. Saygıyla, sevgiyle hissettim su ve güneş ihtiyacımı, fark ettim. Ya sen?

Doğaya ulaşmak için harekete geçtim, adımlar attım, dokundum, kokladım, şükrettim. Doğaya gidemiyorsam, gözlerimi kapattım ve düşledim, bir nefeste, bir damlada, bir esintide, bir yudumda, bir dokunuşta ulaştım, kendimi doğaya götürdüm. Doğanın çağrısını duydum, sezgilerimle hissetmeyi seçtim. Cennet doğayı hissederek,  değer vererek sezgilerime, gözlerimle dinleyerek…

Doğayla bütünleştim…

Bereketine odaklandım, doğanın verdiklerine teşekkür ederek sevdim gördüklerimi. Hatırlattı bir parçasıyım doğanın. İçimdeki doğayı canlandırdı. Zihnimde yarattım bağımı, bahçemi, dağımı, ormanımı. Evimde, odamda, masamda doğadan bir parçayla, yeşil yapraklı bir bitkiyi ayırmadan gözümden, gözleyerek, bakımını yaparak her gün, hatırlayarak bir parçası olduğumu doğanın. Kendime bakarak, iyiyi düşünüp, güzeli düşleyerek günlük bakımını, bakımımı yaptım. Kendini iyi hissetmeyi keşfedecek yollara saptım. Kendine iyi geldim…

Uyumlanmak amacım hayatın akışına, uyumlanmak parçası olduğum doğaya. Uyum içinde olduğumda hissettiğim huzuru fark ettim. Uyumlanmak için gözledim doğayı ve içimde büyütüp çağıldayan pınarın coşkusuyla gülümsedim, günaydın saçarak etrafa, güneş olarak doğmayı seçtim…

Herman Hesse “Ağaçlar” kitabında, “Ağaçları dinlemeyi öğrenen, ağaç olmayı arzulamaz artık. Kendisi dışında başka bir şey olmayı arzulamaz. Yurt budur. Mutluluk budur.” der. Doğayla iç içe olmanın yolunu bulmalı insan, doğanın parçası olduğunu bilmeli, bilmek yeter mi, hissetmeli insan. Her gününe doğayı hissetmeyi katmalıdır. Kendini sıkışmış hissediyorsan, zamanın içinde akışta değil yoğunlukta hissediyorsan, koşturmak hissiyle yoğurulmuşsan, çevrende ağaç göremiyorsan, zamanının sahibi sen değilsin, kullanıcısı bile değilsin…

Zaman hayattır. Hayat akıştır. Akış anda kalmaktır, anda kalmak ağacı görmek, ister ellerinle ister gözlerinle ister ruhunla kucaklamak, sarılmak, koklamaktır ağacı…

Şair Mithat Özlü’nün şiirine kulak verelim. *şair abim olur

 

GÜLÜMSE

aynı yolda yürümesekte seninle

aynı hedefe yaklaşıyoruz birlikte

aynı güneşin doğuşunu seyrediyoruz

ayrı ayrı yerlerde

parıldıyor düşüncelerimiz aynı inançla

çarpıyor yüreklerimiz aynı hevesle

yalnız değilsin

gülümse

 

oturup bir nehir kenarında

bir ağaç gölgesine

suyun söylediği şarkıyı dinle

sen de eşlik et kuşlara

türkünü söyle

hep birlikte inanıyoruz

gelecek güzel günlere

yalnız değilsin

gülümse

 

çiçekler renk renk açar her yerde

her yağmur ıslatır bereketiyle

ve topraktaki her tohum

buluta sevdalıdır tüm kalbiyle

sen de dişlerinle tırnağını yiyeceğine

gözlerinle gökyüzünü yesene

unutma umut her yerde

yalnız değilsin

gülümse

 

Yasemin Sungur

Önceki İçerikKurmacanın Dipnotla Buluşması: Yapraklar Evi ve Benden’iz James Joyce
Sonraki İçerikKonuşan Hikayeler – Veda
Yıllar önce okul dönemimin bittiğini söyleseler de ben hayatın tutkulu bir öğrencisi ve seçip aldıkları, özünden kattıkları ile sen izin verirsen ben bir rehber. Ben bir Özgür Martı. Ben bir düşleyen. Kanatlarım ile gelişime, paylaşıma ve değişime keyifle uçarım. İçimizde yaşayan gerçek Martı Jonathan’lara ulaşmak için MartiDergisi.Com’u uçurdum. Şimdi hep birlikte uçuyoruz. Kitapdaşlarımla birlikte Kitap ile Sohbet ederim ve onları İstanbul Oyuncak Müzesin de baş konuk olarak ağırlarım. Oyun oynamayı bırakmadım. Hayatı kelimeler ile anlatmayı, yazmayı ve onların büyüsüne kapılıp Yaz(ı) Kamplarımı keşfe dönüştürmeyi bilirim. Harekete Geçmeyenleri enerjimle uyandırırım. Sevgiyle nefes alıp, şiirle güne başlarım. Aşk ile Can oğlum ve Ceren kızımla, evrende hayat bir başka güzel. Şükür...