Çocuk doğurmak, sadece kadınlara özel doğal bir olaydır. Çocuğu yetiştirmek ise; hem anne hem babanın beraber öğrenerek, tecrübe ederek geliştirdikleri bir yaşam sürecidir. Bu yaşam sürecinde çocukların yaş dönemleri, cinsiyet ve kişisel farklılıklarından kaynaklı çeşitli ihtiyaçları söz konusu olacaktır. Bireysel gelişiminde, hem annenin hem babanın, çocuk için önemli bir rol model oldukları da düşünülürse, ebeveynlik kavramında merkezden anneyi alıp babayı da yanına katıp eşitleme sağlamamız gerekmektedir.
Yaklaşık dokuz yıl önce babamın kanser olduğunu duyduğumda ilk tepkim duygularımı yazıya dökmek olmuştu. O ana kadar benim için dünyanın en dinç, atletik ve sağlıklı erkeği, babamdı. Böyle bir babanın kızı olan benim o dönemi atlatmam oldukça zor oldu. Şimdi kanserden çok şükür ki eser kalmadı. O günlerde yazdığım satırlardan bana kalan, ne kadar doğru iletişim kuran bir ebeveynle büyüdüğümü anlatmasıdır. Bir bölümünde babamı şöyle anlatmışım ‘… Üzgün olduğum anlarda hemen alırdı beni kucağına sırtıma elini koyardı, tekrar huzur bulurdu bedenim. O el sırtımdan hiç eksik olmadı. El bana olur olmaz şaka yapmadı, benim canımı hiç acıtmadı, çok fazla sırtımı sıvazlamadı ama her zaman bana destek oldu. Elin sahibi sözcükleri fazla sevmezdi. Çok fazla sevgi sözcüklerine boğmadan sevgiyi en yalın anlatımıyla hissettirmeyi biliyordu. Can sıkıcı moral bozucu sözcükleri de sarf etmedi hiçbir zaman, sesinin tonunu en kızgın zamanlarında bile yükseltmedi. Bana kızdığında öyle bir sessiz fırtına estirirdi ki en kalabalık ortamda bile bunu sadece iki kişi bile bilirdi…’
Çocuk doğurmak, sadece kadınlara özel doğal bir olaydır. Çocuğu yetiştirmek ise; hem anne hem babanın beraber öğrenerek, tecrübe ederek geliştirdikleri bir yaşam sürecidir. Bu yaşam sürecinde çocukların yaş dönemleri, cinsiyet ve kişisel farklılıklarından kaynaklı çeşitli ihtiyaçları söz konusu olacaktır. Bireysel gelişiminde, hem annenin hem babanın, çocuk için önemli bir rol model oldukları da düşünülürse, ebeveynlik kavramında merkezden anneyi alıp babayı da yanına katıp eşitleme sağlamamız gerekmektedir. Klasik anlatımlarda, annenin kız çocuğuna, babanın da erkek çocuğuna rol model olduğu aktarılır. Bir babanın sadece erkek evladına rol model olduğu düşüncesi doğrudur ama eksiktir. Baba aynı zamanda kız çocuğu içinde önemli bir rol modeldir. Tüm davranışları, olaylara karşı tepkileri, çevresine karşı saygı ve hoşgörüsü, saygınlığı toplum içinde bireysel anlamda kurduğu etki çocuklar için tam bir gelişim alanıdır. Ağızdan çıkan bir söz, gözden çıkan bir bakış, elden çıkan bir hareket çocuğun özgüveninden, toplum içindeki davranışlarına kadar pek çok şeyde belirleyici görevindedir.
Çocuklar kendi odalarında oyuncakları ile oynar, anne diğer yanda işlerle meşgul, baba da berjer koltuğunda elinde gazetesini okumaya dalmış bir aile tablosu mutlu bir aile tablosu değildir. Eksik bir aile tablosudur. Gazete okumayı çocuklarının uyku saatine göre ayarlayan baba, çocuklarını odalarından toplayıp salona getiren ve hep beraber günü, duyguları, sevgiyi, oyunları, boya kalemlerini paylaşan ve çocuklarına yenilikleri, değerleri oynayarak, dinleyerek, konuşarak paylaşan bir yere sahiptir. Anne ve baba ayrı olan ailelerde ise, çocukları ile geçirdiği kısıtlı zamanı yine bu derece yoğun paylaşımla geçirmek çocuklar açısından zaman açığını kapatacaktır. Annem sayısını bilemediğim kadar çok konuda bana örnek teşkil etmiştir ve destek olmuştur. Bununla beraber, meslek seçimimden yaşam tarzıma kadar pek çok şeyi babamla yaptığım paylaşımlar sayesinde belirlemişimdir. Örneğin, kitap okumanın benim günlük standart ihtiyaçlarımdan biri olması, eksikliği halinde sıkıntı duymam, babamın her fırsatta elinde kitabının olması ve okumasındandır.
Şimdi ben size çocuklarınızla şöyle iletişim kurum böyle iletişim kurun demeyeceğim. Neden? Çünkü hazırı var; benim anlatacaklarım zamanında çok güzel yaş dönemine göre tek tek anlatılmış. Tam otuz altı yıl önce ablamla birlikte babama Dr. Fitzhugh Dodson’ ın ‘Baba gibi Yar Olmaz’ kitabını almıştık. İsminden yola çıktık çocuk aklımızla. Biz kız çocuklarının sevgi anlamında babaları kayırdığımız doğrudur. İlerleyen yaşlarımda bu kitabı açıp okuduğumda tüm yaş dönemlerine göre çocuklara babaların nasıl destek olabileceği ile ilgili kaynak kitap olduğunu anladım. Aslında babam gibi işin ehli birine bu kitap en fazla birkaç örnekle ilham vermiş olabilir. Babalara, hatta tüm ebeveynlere uygun harika bir kaynak kitap diyebilirim. Halen satışta olmasına da sevindim. Babalar, bu babalar gününde kendinize bir hediye alın o da bu kitap olsun. Tavsiye ediyorum. Babalar gününüz kutlu olsun. Çocuklarınızla çokça güzel anılar biriktireceğiniz, onların her güzel anına tanık olacağınız güzel paylaşımlarınız olsun.
