“Mermere sıkışmış bir melek gördüm ve onu özgürlüğüne kavuşturuncaya dek mermeri oydum.’’
Kitabına Michelangelo’nun bu sözleriyle giriş yapmış Özge Uzun… Kendisini daha çok haber spikeri olarak tanımış olsak da o en çok da Dağhan ve Siva’nın annesi. Zaten kitabını “Belki bir gün Dağhan da okur’’ diye yazmış.
İlk bölümde Özge Uzun’un çocukluğu, ailesiyle olan ilişkileri, Ankara’dan İstanbul’a gelişi ilk aşkı, radyoculuğa başlama, televizyona geçişi ve eşiyle tanışma hikâyesini okuyoruz.
İkinci bölüm Kuran’dan bir ayet ile açılıyor: “Doğrusu mallarınız ve çocuklarınız sizin için bir imtihandır: Büyük mükâfat ise Allah’ın yanındadır.’’( Kuranı Kerim, Teğabüni 15. Ayet)
Bu bölümde kendi deyimiyle; tam da hayatıyla ilgili yeni kararlar almışken, yeni bir işe başlamış kariyeri için daha da hırslanmışken Dağhan çıkagelir. Ve Özge Uzun’un hayatı birden bire bambaşka bir şekle dönüşür. Çünkü çok farklı çok özel bir çocuktur Dağhan… Çok da akıllıdır ki kendisi için savaşabilecek çok güçlü bir kadını kendine anne seçer.
Bundan sonrasında Özge Uzun’un hem kariyer hem annelik mücadelesi var. Bu mücadelenin yanında kendisini çocuğunu kullanmakla, ajitasyon yapmakla suçlayanlara karşı verdiği savaş var. En dibe battığını düşündüğü anda dipten çıkışının hikâyesi var ve en önemlisi Dağhan’ın annesi olmanın ona öğrettikleri var. Bize öğrettiği ise en mükemmel şeyin sıradanlık olduğu…
Karşımıza geçmiş, kalbinden geçenleri su akar gibi anlatmış Özge Uzun… Kitap elime geçtiğinde daha yoldayken başladım, şansıma trafik de sıkıştı. Eve gelene kadar 73 sayfa okumuştum bile. Hemen o akşam bitirdim. “Kitap bitince ben öleceğim ve yeniden doğacağım” demiş; ben de okudum bitirdim ve yeniden doğdum.
“Sahi senden mi doğdum anne
Yollar nehirler kuşluk vakitleri dururken
Bir insandan mı doğar bir çocuk
Anne senin yüreğin taş olsa da dayanır mı?
Kuş olsa çiçek olsa gündüz olsa
Kırılmaz mı acıdan bir sap menekşenin boynu
Bu kez dağlar doğursun beni anne
Sen de ılık bir yağmur ol
Durmadan yağ, kanayan yerlerime’’
Haydar Ergülen
Lale Celepoğlu
