Yıldız tozları yutuyorum dolunayın ışığında
Kireç duvarımda pasaklı kukla
Bir adım atıyorum, bir adım daha
Yaklaştıkça canlanıyor gözleri, adımı unutuyorum
Kim ki seslense herhangi bir isimle
Ya hepsi ben oluyorum ya da hiçbiri
Adıma yaban, yabana can oluyorum
Yıldız tozları yutuyorum dolunayın ışığında
Yuttukça bulanıyorum sonsuzluğa
Bir ışık, bir ışık daha
Döndükçe sarılıyor ruhum batınıma
Kim ki seslense herhangi bir gezegenden
Ya bilmediğim bir yerden oluyorum ya da hiçbir yerden
Dünyaya yaban, yabana can oluyorum
Yıldız tozları yutuyorum dolunayın ışığında
Şiirlerimin hangisinde varım, bulamıyorum
Bir kelime aralıyorum, içinde matruşkalar sobeliyor
Bir harf, bir harf daha
Kilitleri sökülüyor sandıkların
Kim ki yeniden kilit vursa cümle kapılarıma
Ya tüm anahtarlar ben oluyorum ya da hiçbiri
Kapıma yaban, yaban can oluyorum
Yıldız tozları yutuyorum dolunayın ışığında
Ölümlerin dergâhında arıyorum yansımamı
Hangi şairinkine benzeyecek gidişim
Bir varsayım, bir ihtimal daha
Tüm olasılıklar üşüşüyor aklıma
Kim ki tabuttan bahsetse gitmek üzere
Karacaahmet’e, Aşiyan’a, Nakkaştepe’ye
Ya tüm tabutlar ben oluyorum ya da hiçbiri
Ağacıma yaban, yabana can oluyorum
Yıldız tozları yutuyorum dolunayın ışığında
Gönül DEMİRCİOĞLU
