Acının içinden geçerken diz çökmüş ruhumun elinden tutun,
Kaldıramayacağımız yükü vermeyen Rabbim’in bazı sınavları elbet ağır gelebilir.
Yalnız kalmışların ah ettiklerinin vebalini mi yaşatıyor dünya,
Yoksa sessiz kaldığımız zulümlerin öcünü mu alıyor?
Kimse var mı diye atılan çığlıkları duyanlar, birkaç saniye öncesi ölümü mü arzu ediyorlardı?
Yoksa
Umudu yitirmeden canlı canlı gömüldükleri enkazın altında bir sese muhtaç mı bekliyorlardı?
Kilometrelerce uzaktan sadece düşünerek titreyen kalplerimiz ağıt olarak akıyor gözlerimizden…
Bu kadar cahil olmayı hak etmedik!
Bu kadar cahil bırakılmayı…
Beyaza biçilen değer çok ağır bugünlerde,
Kimine gelin ile mutluluk getirirken,
Kimine ölüm ile hüzün getiriyor,
Kimine de kışın keyfini
Ama
Beyaz hiç bu kadar karanlık hissettirmemişti…
