Güne şiirle başla…
Kaç yıl oldu hatırlamıyorum kendime bu cümleyi bir motto gibi seçeli. Ben bir şiir severim. Edebiyat dünyasında hep söylenir çok şiir yazılır ancak şiir kitabı satılmaz. Kitaplığımda 200’ü aşkın şiir kitabım vardır. Başucumda şiir kitapları. Yeni şiirler peşine düşer, şairleri merak ederim.
Bugün bir şair ölmüş. Cemal Süreya. 9 Ocak 1990
Barış Manço’dan duymuştum ilk kez, çok sevdiğim bir söz vardır. “Bir insan, asıl adı, eserleri anılmadığında ölür.” Cemal Süreya’da ölümsüzlerden. İsmi her gün pek çok kişi tarafından anılıyor ve satırları paylaşılıyor…
Bugün de bu şiiri ile analım şairimi/zi…
Biliyorum Sana Giden
Biliyorum sana giden yollar kapalı
Üstelik sen de hiçbir zaman sevmedin beni
Ne kadar yakından ve arada uçurum;
İnsanlar, evler, aramızda duvarlar gibi
Uyandım uyandım, hep seni düşündüm
Yalnız seni, yalnız senin gözlerini
Sen Bayan Nihayet, sen ölümüm kalımım
Ben artık adam olmam bu derde düşeli
Şimdilerde bir köpek gibi koşuyorum ordan oraya
Yoksa gururlu bir kişiyim aslında, inan ki
Anımsamıyorum yarı dolu bir bardaktan su içtiğimi
Ve içim götürmez kenarından kesilmiş ekmeği
Kaç kez sana uzaktan baktım 5.45 vapurunda;
Hangi şarkıyı duysam, bizimçin söylenmiş sanki
Tek yanlı aşk kişiyi nasıl aptallaştırıyor
Nasıl unutmuşum senin bir başkasını sevdiğini
Çocukça ve seni üzen girişimlerim oldu;
Bağışla bir daha tekrarlanmaz hiçbiri
Rastlaşmamak için elimden geleni yaparım
Bu böyle pek de kolay değil gerçi…
Alışırım seni yalnız düşlerde okşamaya;
Bunun verdiği mutluluk da az değil ki
Çıkar giderim bu kentten daha olmazsa,
Sensizliğin bir adı olur, bir anlamı olur belki
İnan belli etmem, seni hiç rahatsız etmem,
Son isteğimi de söyleyebilirim şimdi:
Bir geceyarısı yazıyorum bu mektubu
Yalvarırım onu okuma çarşamba günleri.
