Çoğunlukla sığınaktır mavi… Bazen düşlere dalarsın seyrederken alır seni uçurur, bazen dalarsın derinlerine bi ıslatır kendine gelirsin….
Aşktır mavi…
Pek çok şaire dokunmuştur mavi.
Şair Orhan Veli der;
‘İşim gücüm budur benim,
Gökyüzünü boyarım her sabah,
Hepiniz uykudayken.
Uyanır bakarsınız ki mavi.’
Bir düşünün şimdi, sizin işiniz gücünüz ne? Hangi renge boyuyorsunuz dünyanızı?
Bir başka şair Haydar Ergülen der;
‘Mavi konuşalım, mavi yazalım
Mektuplar zarfa girer girmez mavi
Söz mavi olsun ağızdan çıkar çıkmaz
İki ayrılık arasındaki yol mavi
Göz göze gelince mavi olsun yakınlığı kızla oğlanın
Mavi bir anı gibi ışıklar içinde zaman’
Kime yazmak istersiniz o mavi mektubu?
Bir mavi şair olan Edip Cansever der;
‘Maviyi soruyordun, gözlerimden yüzüme yayılan maviyi mi
Bir renk değildir mavi huydur bende
Ve benim yetinmezliğimdir
Ve herkesin yetinmezliğidir belki
Denecektir ki bir süre
Ve denecektir
Bir akşam üstünü düşünmek bir akşam üstünü düşünmekten
Başka nedir ki
Gelecekten utanarak dönen bir sevinçliğim
Ya sizler
Ey sırasını beklemeden gelen akşam üstleri’
Ya sizin huyunuz ne renk?
Yine Şair Orhan Veli der;
‘Hele martılar, hele martılar,
Her bir tüylerinde ayrı telaş!…
Gün olur, başıma kadar mavi;
Gün olur başıma kadar güneş;
Gün olur, deli gibi…’
Bugün ben başıma kadar mavi; gün bugün deli gibi…
Sizin maviniz şiir olmuş mu? Olup yüreklere masmavi konmuş mu?
Yasemin Sungur
